dwuręczny

dwuręczny: dwuręczny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, dwuręcznyni {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mający zdolność wykonywania jakiejś czynności (np. pisania) każdą z dwu rąk': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dwuręczny uczeń. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mający dwie ręce': {{/stl_7}}{{stl_10}}Człowiek to istota dwuręczna i dwunożna. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przystosowany do uchwycenia dwiema rękami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Młot dwuręczny. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wykonywany dwiema rękami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Badanie dwuręczne. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

dwuręczny — dwuręcznyni 1. «mający dwie ręce; dwuręki» 2. «przystosowany do trzymania, podnoszenia dwiema rękami, do używania za pomocą dwu rąk, wykonywany dwiema rękami» Młot, miecz dwuręczny. Ćwiczenia dwuręczne … Słownik języka polskiego
dłutownik — m III, D. a, N. dłutownikkiem; lm M. i techn. «osadzony na krótkim trzonku dwuręczny młot o trójkątnym, schodkowanym ostrzu, służący do dłutowania powierzchni kamieni» … Słownik języka polskiego
młot — m IV, D. a, Ms. młocie; lm M. y 1. «ciężki młotek ręczny» Młot jednoobuchowy, dwuobuchowy. Młot dwuręczny. Młot stalowy, drewniany. Młot kamieniarski, kowalski. Uderzać, walić w coś młotem. ◊ Być, znaleźć się między (pomiędzy) młotem a kowadłem… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias